Ocean software

Ocean behoorde tot de grootste Engelse Softwarehuizen. Zelf claimde het bedrijf in de jaren tachtig de ongekroonde marktleider te zijn, maar daarover valt te twisten. Qua reklame en verkoopagressiviteit stond Ocean echter wel degelijk aan de top. Hieronder volgt een belichting op de methodes en achtergronden van dit geruchtmakende softwarehuis.

Ocean had in de jaren tachtig in Engeland een sterke marktpositie in de videogames veroverd. Niet alleen door de eigen activiteiten, maar ook dankzij de dochteronderneming Imagine, een flinke vinger in de pap bij Konami en de associatie met US Gold van Geoff Brown. Volgens Ocean zelf goed voor zo'n 30% van de spelletjesmarkt. Een goede marktpositie was, naast de genoemde samenwerking, ook afhankelijk van het geboden produkt. En dat mocht er zijn, gezien de successen van spelen als Rambo, Miami Vice en Cobra. Meestal dus videogames gebaseerd op bekende speelfilms en televisieseries. Niet het allercreatiefste genre, maar wel kassuccessen en daar draaide het om, vond Ocean.

Rambo
De president direkteur, David Ward, noemde zichzelf de Rambo van de Britse spelletjeswereld. Dat Rambo sloeg overigens meer op zijn verkooptechnieken dan op Ward's figuur. David Ward was gewoon een van de taaiste en meest meedogenloze softwarebazen uit het gameswereldje.

Het begin
In juli 1983 startte Ocean Software door gewoon simpel een advertentie voor Spectrum Software in de krant te zetten. De respons was enorm en Ward slaagde er in om programmeurs zonder enig zakelijk inzicht te organiseren tot een geoliede verkoopmaatschappij. Na de Spectrum volgden Commodore (C-64, C-128, C-16, Plus 4), de Amstrad en schoorvoetend ook MSX. Stoelend op de eerder opgedane ervaringen met boetieks grammofoonplaten en ook nachtclubs wist Ward de vruchtbare akker van de videogames binnen korte tijd te ontginnen. Voor succes in software hoefde je dus blijkbaar geen verstand van software te hebben. Gezond zakelijk inzicht was voldoende. De huisprogrammeurs deden de rest.

Toch creatief?
David Ward zag de zaken zelf enigszins anders. Volgens hem was de menselijke creativiteit het terrein van de kunstenaars, schrijvers en musici. De populariteit van de huiscomputers bracht daar verandering in. Iedereen kon zich op de eigen computer uitleven en zich in een nieuwe (game)wereld wanen of zelf een digitaal produkt ontwerpen. Bovendien combineerde Ocean, zoals vele andere softwarehuizen, de talenten van meerdere programmeurs tot een geslaagd spel. In deze collectieve creativiteit, de één deed de graphics, de ander het verhaal en weer een ander de muziek of geluiden, kon dan iets moois opbloeien. Vooral daar Ocean de programmeurs alle hard- en softwarefaciliteiten bood die zij zich maar wensten. Een éénling kwam meestal lang niet zo ver.

Helaas verkeek Ocean zich wel op het gevoel dat de 8-bitter nog jaren mee kon. Ondanks de voorspellingen dat de PC’s, AT’s, Amiga’s en soortgelijke machines de Commodore 64/C128 uit de huiskamer zouden verdringen, zag Ocean nog een zonnige toekomst voor de 8-bitter. Men geloofde dat het grote aantal verkochte machines en de lage softwareprijs de marktvraag voor de huiscomputer nog steeds in stand zou blijven. Dit met name voor de krap gebudgetteerde hobbyist, de spelletjesliefhebber en het sterk bezuinigende onderwijs.

Zelf was Ocean in 1986 het stadium van de huiscomputer al een jaar of twee ontgroeid. Het had geen zin om het wiel opnieuw uit te vinden. Krachtiger PC's, tal van beschikbare handige subroutines en utilities maakten het ontwerpen van goede spelsoftware aanzienlijk eenvoudiger dan het geploeter in machinetaal op een Commodore 64. Na het uitwerken van het basisconcept volgde de aanpassing aan de doelmachine en diens eigen specifieke processor! Men had in die tijd de beschikking over een uitgebreid VAX rekenmonster voor de ontwikkeling van nog meer geavanceerde games.
Programmeurs van overal
Ocean wachtte niet tot programmeurs bescheiden aan de firmadeur klopten. Dit Engelse softwarehuis sleepte het talent via advertenties aan de spreekwoordelijke haren naar binnen. Concurrerende softwarefirma's beklaagden zich toendertijd zelfs over "wegkooptechnieken". Volgens Ocean kwamen de programmeurs echter zelf naar het bedrijf met half afgewerkte programma's om deze dan technisch te kunnen vervolmaken. Ocean bood de spelontwerpers, indien economisch zinvol, de nodige voorwaarden en verzorgde de vertaling. Met deze aanpak lokte het softwarehuis programmeurs vanuit geheel Europa. Ze kwamen zelfs uit het Oostblok. In 1986 beschikte Ocean over ruim 20 vaste programmeurs, een aantal artiesten, diverse musici en enkele animators.

De succesformule
Het succes van Ocean steunde op meerdere marketingpilaren, waarvan sommige nu niet erg creatief genoemd kunnen worden. De eerste successen werden geboekt middels het opnieuw en voor andere machines uitbrengen van oude toppers. Een gerenommeerde techniek uit de platenwereld. Daarna volgde de succesvolle serie sportgames van Daley Thompson. En zette Ocean veel bekende TV series en speelfilms om tot computerspelen. De resultaten kennen we allemaal in de vorm van games als KnightRider, Rambo en Cobra. Een andere belangrijke marketingpilaar was de samenwerking met andere softwarehuizen zoals bijvoorbeeld het fameuze US Gold. Ook werden tal van spelen in licentie verkocht aan Europese softwareleveranciers, die de games weer voor de eigen thuismarkt omzetten.

Laatste Commodore spellen.
De laatste spellen voor de Commodore 64 werden uitgebracht in 1992. Dit waren de games Adams Family, Cool World, Hook, Lethal Weapon, Robocop 3, Sleepwalker, Space Gun en WWF European Rampage Tour. Voor de Amiga 500 waren dat 1994 Kid Chaos en Mr. Nutz: Hoppin’ Mad, de AGA spellen Dennis en Jungle Strike. En als laatste in 1995 de CD32 spellen Alien Breed 3D (ook AGA) en PGA European Tour (ook A500). Verder heeft het bedrijf zich nog toegelegd op spellen voor de Nintendo, Sega, Playstation en de PC. Daarna werd het stil rondom dit roemruchte software bedrijf. De laatste door Ocean uitgebrachte spellen waren GT 64: Championship Edition, en Mission: Impossible uit voor de Nintendo 64. In een kleine tien jaar heeft Ocean ruim honderd Commodore 64 spellen en meer dan zeventig Amiga spellen op de markt gebracht.

In 1996 kocht IESA Ocean Software voor ongeveer 100 miljoen dollar, hernoemde ze het bedrijf naar Infogrames UK. In 1997 werd Philips Media B.V. gekocht. In 1998 ontving IESA een meerderheidsbelang van 62,5% in de spel distributeur OziSoft, welke later Infogrames Australië werd. In 2002 kocht IESA de resterende aandelen van Infogrames Australië van Sega en andere aandeelhouders voor 3,7 miljoen dollar. In ditzelfde jaar werden de distributeurs ABS Multimedia, Arcadia en de Zwitserse Gamecity GmbH overgenomen. In 1999 kocht IESA Gremlin Interactive voor 40 miljoen dollar en hernoemde het naar Infogrames Sheffield House welke in 2003 gesloten werd. In datzelfde jaar kocht IESA ook Accolade voor 60 miljoen dollar en Beam Software, later omgedoopt tot Infogrames Melbourne House Pty Ltd.

Overname van GT Interactive
In december 1999 deed IESA een van de duurste aankopen in de geschiedenis van het bedrijf. Infogrames kocht 70% van GT Interactive voor 135 miljoen dollar en nam 75 miljoen dollar bankschuld van de nieuwe dochteronderneming. In juni 2000 had IESA nog eens 30 miljoen dollar in GT Interactive geïnvesteerd. Uiteindelijk nam IESA GT Interactive helemaal over en hernoemde het naar Infogrames, Inc. In 2000 werden de spelontwikkelaars Paradigm Entertainment en Den-o-Tech Int. (later DTI) gekocht voor respectievelijk 19,5 miljoen en 5,6 miljoen dollar.

Overname van Hasbro Interactive
In januari 2001 kocht IESA Hasbro Interactive en de handheld spelcomputer Game.com van Hasbro voor 100 miljoen dollar met 95 miljoen dollar als 4,5 miljoen gewone aandelen van Infogrames en 5 miljoen dollar in contanten. Met de overname van Hasbro Interactive, die werd omgedoopt tot Infogrames Interactive, Inc, werd IESA de eigenaar van: Het merk en titels van MicroProse, waaronder Civilization, Falcon en RollerCoaster Tycoon.

De legendarische Atari-naam en spellen zoals Centipede, Missile Command en Pong. MicroProse UK werd uiteindelijk gesloten op 20 september 2002. Ook kreeg Infogrames, onder voorwaarden van de koopovereenkomst, de exclusieve rechten computerspellen te ontwikkelen en te publiceren gebaseerd op de eigenschappen van Hasbro, voor een periode van 15 jaar plus een optionele 5 jaar mits het bedrijf goede prestaties leverde. Hier zaten onder andere het bekende spel Dungeons and Dragons en het speelgoed Mr. Potato Head en My Little Pony bij.

Eden Games en Shiny Entertainment
In 2002 verwierf IESA de resterende 80% van de ontwikkelingsstudio Eden Games voor 4,1 miljoen dollar en Shiny Entertainment voor 47 miljoen dollar. Met Eden Games zou IESA rechten ontvangen om Eden Games titels zoals V-Rally 3 en later Test Drive Unlimited te publiceren. Met Shiny Entertainment zou IESA rechten ontvangen voor het publiceren en ontwikkelen van Enter the Matrix welke het eerste spel gebaseerd op The Matrix films was.

Atari groep
In oktober 2001 blies IESA nieuw leven in Atari, die een volledige dochteronderneming was, door de uitgave van MXrider. Op 7 mei 2003 reorganiseerde IESA haar Infogrames Inc. tot een afzonderlijke Nasdaq genoteerde onderneming bekend als Atari inc. en hernoemde haar Europese activiteiten als Atari Europe. Infogrames interactive werd Atari interactive, hernoemde Infogrames Australia Pty Ltd naar Atari Australia Pty Ltd, hernoemde Infogrames Melbourne House Pty Ldt naar Atari Melbourne House Pty Ltd en Infogrames UK werd Atari. IESA werd een holding. Atari Inc. is een naamloze vennootsschap die, vanaf 2007, als grootste aandeelhouder het bedrijf California U.S. Holdings heeft, een volledige dochteronderneming van IESA. Atari Inc. heeft de rechten om in Noord-Amerika bepaalde licenties of eigendommen van IESA en haar dochterondernemingen te publiceren en een sublicentie te geven, waaronder Atari Interactive.